Kaszak- dlaczego powstaje i jak go usunąć?

Napisano przez

Kaszak( nazywany również torbielą łojową lub zastoinową) to niewielka torbiel, która najczęściej rozwija się w okolicach mieszków włosowych i gruczołów łojowych. Występujących przeważnie na głowie, twarzy, karku i w miejscach intymnych. Są to najczęściej zmiany niegroźne dla zdrowia i nie powodują poważniejszych dolegliwości. Niewątpliwie stanowią bardzo duży problem natury estetycznej głównie w sytuacji kiedy pojawią się w bardzo widocznym miejscu. Sytuacja jest gorsza kiedy do kaszaka wda się zakażenie. Wtedy pojawia się stan zapalny, a pacjent może odczuwać silny ból. Sprawdź jak rozpoznać kaszaka, dlaczego powstaje oraz także jak powinno się go usuwać. Kaszak- dlaczego powstaje i jak go usunąć?

Kaszaki- co to takiego?

Kaszak to niewielka torbiel, narośl na skórze, która najczęściej lokalizuje się w okolicy mieszków i gruczołów włosowych. Powstaje w wyniku zablokowania ujścia mieszka włosowego i stopniowego gromadzenia się tam złuszczonego naskórka oraz łoju (sebum). Wypełniony jest białą i żółtą, płynną lub półpłynną treścią. Kaszak ma postać okrągłych podskórnych guzków o średnicy od kilku milimetrów do czasami nawet kilku centymetrów. Mogą pojawiać się jako zmiany pojedyncze lub mnogie. Kaszaki najczęściej są miękkie w dotyku i przesuwają się pod naciskiem palca. Przeważnie to zmiany o charakterze łagodnym, które usuwa się z przyczyn estetycznych. Kaszaki pojawiają się w miejscach o dużym zagęszczeniu mieszków włosowych i gruczołów łojowych. Najczęściej pojawiają się na:

  • owłosionej skórze głowy,
  • twarzy,
  • brzegach powiek,
  • plecach,
  • szyi,
  • karku,
  • w miejscach intymnych.

Kaszaki najczęściej rozwijają się między 30-40 rokiem życia lub u nastolatków w okresie dojrzewania, gdy w organizmie dochodzi do zaburzeń hormonalnych i zaburzeń funkcjonowania gruczołów łojowych. O wiele częściej można te zmiany zaobserwować u mężczyzn. Ich powstawaniu sprzyjają:

  • uszkodzenie mieszka włosowego – w wyniku urazu, otarcia czy rany chirurgicznej,
  • pęknięcie gruczołu łojowego – w wyniku stanu zapalnego skóry czy trądziku,
  • wady rozwojowe – niekiedy kaszaki powstają już w życiu płodowym,
  • choroby genetyczne (np. syndrom Gardnera – rzadka choroba genetyczna, przy której pacjenci mają skłonności do kaszaków lub zespół znamion podstawowych),
  • zakażenie wirusem HPV,
  • nieodpowiednia higiena osobista.

Jak wygląda kaszak?

Kaszak ma formę kopulastego guzka wypłonionego masą łojową i rogową, przeważnie nie różni się kolorem od skóry. Na guzku bardzo często znajduje się charakterystyczna, czarna kropka (mieszek włosowy), świadcząca o niedrożności kanału włosowego. Kaszak przeważnie jest miękki w dotyku oraz także przesuwa się pod naciskiem palca. Kaszaki najczęściej mylone są z prosakami( małe, białe lub żółtawe grudki, najczęściej występujące na twarzy powiekach, policzkach i skroniach), tłuszczakami( mają postać niewielkich miękkich guzów w kształcie podłużnym lub owalnym. Zbudowane są z torebki łącznotkankowej, wypełnionej tłuszczem), ropniami(  wywołują zaczerwienienie sąsiadującej skóry, są bolesne i po kilku dniach podchodzą białą ropą) i włókniakami( Włókniaki miękkie mają postać zewnętrznego guzka w kolorze cielistym lub brązowym. Guzek jest zawieszony na tzw. szypule).

Kaszak- Jak usunąć?

Niewielkie kaszaki nie wymagają żadnego leczenia, zazwyczaj znikają samoistnie w wyniku pęknięcia torbieli, wtedy też cała jej zawartość wydostaje się na zewnątrz. W sytuacji, jeśli dojdzie do nadkażenia kaszaka, wtedy zazwyczaj zachodzi też potrzeba włączenia właściwie dobranego antybiotyku. Z dużymi zmianami zaleca się udać do lekarza dermatologa lub chirurga, którzy usuną kaszaka w całości razem z torebką bądź samą jego zawartość po nacięciu. Inna metodą jest zabieg z użyciem lasera, po którym pozostaje jedynie minimalny ślad. Niestety tego typu zabieg wiąże się ze zdecydowanie większymi kosztami niż w przypadku wycięcia kaszaka. Kolejną metodą jest krioterapia. W trakcie tego zabiegu poddaje się kaszaka mrożeniu i odmrażaniu, co powoduje niszczenie jego tkanek. Krioterapia jest metodą nieinwazyjną i wykonuje się ją miejscowo.