Rak nerki- przyczyny, objawy i sposoby leczenia

Rak nerki diagnozowany jest dosyć rzadko, stanowi 3% wszystkich nowotworów złośliwych diagnozowanych w Polsce. Każdego roku diagnozuje się około 5000 nowych przypadków, z czego niestety około połowa chorych umiera.  Zdecydowanie najczęstszym rodzajem raka nerki jest rak nerkowokomórkowy (RCC), który odpowiada za około 90% wszystkich złośliwych nowotworów nerek. Nowotwór najczęściej dotyczy jednej z nerek oraz częściej dotyczy mężczyzn niż kobiet. Dowiedź się jakie są przyczyny, objawy oraz sposoby leczenia raka nerki. Rak nerki- przyczyny, objawy i sposoby leczenia.

Jakie są przyczyny? Kto jest w grupie ryzyka?

Rak nerki to stosunkowo rzadko diagnozowany nowotwór, stanowi 3 % wszystkich nowotworów złośliwych diagnozowanych w Polsce. Na raka nerki najczęściej zapadają osoby pomiędzy 40–70 rokiem życia, a choroba częściej występuje u mężczyzn niż u kobiet.  Według szacunków rak nerki, aż dwukrotnie częściej diagnozowana jest u nałogowych palaczy. Innymi przyczynami tego nowotworu są:

  • predyspozycje genetyczne( można wyróżnić raka nerki w zespole von Hippel-Lindaua, zespole Bourneville’a – Pringla, także w rzadko występującym tzw. rodzinnym raku nerki. Rakowi nerkopochodnemu towarzyszą często zmiany chromosomalne jak: translokacja między 8 i 3 chromosomem, delecje w obrębie 5, 11 i 17, obecność genu supresorowego 3p.)
  • otyłość i mała aktywność fizyczna,
  • nadciśnienie tętnicze,
  • przewlekłe przyjmowanie leków przeciwbólowych,
  • narażenie na niektóre czynniki chemiczne (metale ciężkie, garbniki, azbest),
  • stany immunosupresji wynikające z infekcji HIV wiążą się z ponad ośmiokrotnym zwiększeniem częstości występowania raka nerki.

Gdzie najczęściej rak nerki daje przerzuty?

  • płuca (75%);
  • tkanki miękkie (33%);
  • kości (20%);
  • wątroba (18%);
  • centralny układ nerwowy (8%);

Rak nerki- objawy

Rak nerki to niezwykle podstępna choroba nowotworowa, bardzo długo rozwija się bezobjawowo, co znacząco utrudnia szybkie zdiagnozowanie choroby. Według statystyk około 25-30 zdiagnozowanych przypadków rak nerki diagnozowany jest przypadkowo podczas wykonywania regularnych badań. Pierwszym najczęstszym zauważalnym objawem jest krwiomocz, pojawia się on u blisko połowy chorych.

U większości pacjentów można zaobserwować objawy systemowe takie jak:

  • bóle w okolicy lędźwiowej,
  • niedokrwistość niedobarwliwa,
  • czerwienica (wzrost ilości czerwonych krwinek RBC),
  • stany podgorączkowe lub gorączka,
  • spadek masy ciała,
  • hiperkalcemia(wzrost poziomu wapnia we krwi),
  • nocne poty,
  • podwyższone ciśnienie tętnicze krwi,
  • podwyższone OB,
  • zespoły paraneoplazmatyczne (ektopowe wydzielanie substancji biologicznie czynnych takich jak: parathormon, erytropoetyna, fosfataza alkaliczna, prostaglandyny, ACTH, insulina, aldosteron, gonadotropiny, IL-6),
  • zapalenie wielomięśniowe,
  • skrobiawica (amyloidoza),
  • upośledzenie funkcji wątroby – encefalopatia wątrobowa,
  • przewlekłe zmęczenie,
  • zmniejszony apetyt.

Rak nerki-leczenie

W sytuacji pojawienia się niepokojących objawów lekarz najpierw przeprowadza wywiad,  badanie przedmiotowe, a także badania laboratoryjne, takie jak badanie ogólne moczu, oznaczenie stężenia białka C-reaktywnego, morfologię krwi obwodowej i oznaczenie poziomu kreatyniny. Wyniki potwierdzone są następnie poprzez badanie USG jamy brzusznej, tomografię komputerową i rezonans magnetyczny oraz badanie PET.

Guz nerki najczęściej leczony jest zabiegu operacyjnego podczas którego usuwana jest cała nerka lub tylko jej fragment, kiedy guz jest na wczesnym etapie. Jeżeli jest to niemożliwe, wykonuje się biopsję cienkoigłową lub biopsję zmiany przerzutowej celu uzyskania rozpoznania histopatologicznego – koniecznego do podjęcia decyzji o dalszym leczeniu systemowym. W stadium zaawansowanym stosuje się leki celowane, które wybiórczo blokują wzrost guza i immunoterapię za pomocą INF-α. Radioterapia bywa stosowana w celu łagodzenia dolegliwości związanych z obecnością przerzutów. Chemioterapia ma niewielkie znaczenie.

Rokowania przy raku nerki nie są zadawalające i zależą przede wszystkim od tego jak szybko został on wykryty. U około 20-50% pacjentów będących po usunięciu nerki w ciągu trzech lat dochodzi do nawrotu choroby.