Nadczynność tarczycy- Przyczyny, objawy i sposoby leczenia

Napisano przez

Nadczynność tarczycy, czyli hipertyreoza jest to schorzenie endokrynologiczne będące wynikiem nadmiernej produkcji hormonów tarczycy. Szacuje się, że na nadczynność tarczycy choruje około 1-2% osób w Polsce, z czego zdecydowana większość to kobiety w wieku 20-40 lat. Niezdiagnozowana i nieleczona w odpowiedni sposób doprowadza do bardzo groźnych dla zdrowia powikłań. Najgroźniejszymi są zaburzenia rytmu serca, niewydolność serca, osteoporoza oraz przełom tarczycowy. Dowiedź jakie objawy powinny cię zaniepokoić i skłonić do wizyty i endokrynologa. Nadczynność tarczycy- Przyczyny, objawy i sposoby leczenia.

Czym jest nadczynność tarczycy

Tarczyca to gruczoł, który wpływa na pracę całego organizmu. Nadczynność tarczycy to schorzenie endokrynologiczne charakteryzujące się nadmiernym wydzielaniem hormonów  tyroksyny, kalcytoniny i trijodotyroniny przez tarczycę.

Nadczynność tarczycy dzielimy na:

  • jawną – nadmiar hormonów tarczycowych objawia się zarówno w badaniach laboratoryjnych, jak i w samopoczuciu chorego,
  • subkliniczną – poziom hormonów tarczycy jest prawidłowy, ale stężenie TSH (hormonu przysadki, który pobudza produkcję i wydzielanie hormonów tarczycy) jest zmniejszone. Subkliniczna nadczynność tarczycy nie powoduje objawów lub są one mało wyraźne.

Głównymi przyczynami nadczynności tarczycy są:

  • choroba Gravesa-Basedowa,
  • guzki tarczycy
  • zapalenie tarczycy
  • spożywanie nadmiernej ilości jodu
  • nadmierne dawki hormonów tarczycy
  • guzy przysadki mózgowej wydzielające TSH
  • guzy trofoblastu

Objawy nadczynności tarczycy

  • niewytłumaczalny w żaden sposób spadek masy ciała
  • nadmierna potliwość organizmu i nadwrażliwość na ciepło,
  • wzmożone pragnienie,
  • zaburzenia nastroju, drażliwość, nerwowość, niepokój, lęk,
  • drżenie rąk, palców, języka bądź gałek ocznych,
  • problemy z koncentracją i skupieniem uwagi,
  • bezsenność,
  • wytrzeszcz gałek ocznych,
  • przyśpieszenie czynności serca,
  • osłabienie siły mięśniowej, zwłaszcza mięśni nóg,
  • duszność oraz także częsta zadyszka
  • problemy skórne (czerwone, swędzące plamy na podudziach  i stopach),
  • paznokcie stają się bardziej łamliwe, a włosy mają tendencję do wypadania,
  • częstsze oddawanie stolca, biegunki bądź zaparcia,
  • wielomocz,
  • zaburzenia miesiączkowania u kobiet (miesiączki skąpe bądź brak miesiączki),
  • osłabienie libido i problemy ze zwodem u mężczyzn,

Jak diagnozować

Nadczynność tarczycy przede wszystkim diagnozuje się za pomocą badania stężenia TSH we krwi. O nadczynności tarczycy świadczy wynik, który przekracza dolną granicę normy.

Normy mogą się trochę różnić, w zależności od użytego urządzenia, na którym pracuje laboratorium. Gdy uzyskany wynik będzie nieprawidłowy, to konieczne jest zbadanie poziomu stężenia wolnych hormonów tarczycy – FT4.

Nadczynność tarczycy diagnozowana jest, gdy stężenie TSH jest obniżone, a stężenie FT4 podwyższone. Jeżeli stężenie TSH jest obniżone, a stężenie FT4 jest w normie to wskazuje na subkliniczną nadczynność tarczycy.

Leczenie nadczynności tarczycy

Wyróżniamy trzy metody leczenia nadczynności: leczenie farmakologiczne, leczenie jodem promieniotwórczym i leczenie operacyjne.

Leczenie farmakologiczne polega na podawaniu tyreostatyków, czyli leków przeciwtarczycowych hamujących syntezę tyroksyny.

Leczenie jodem promieniotwórczym polega na powolnym i nieodwracalnym niszczeniu komórek tarczycy, które wychwytują jod z krwi. Rezultaty widoczne będą dopiero po kilku miesiącach terapii. Metody tej nie stosuje się u kobiet w ciąży oraz także karmiących piersią.

Ostatnią metodą leczenia nadczynności tarczycy jest wycięcie tarczycy. Operacja wykonywana jest kiedy u chorego zdiagnozowano raka tarczycy lub wole urosło do dużych rozmiarów i uciska tchawicę. Po operacji występuje niedoczynność tarczycy, która wymaga leczenia preparatami tyroksyny już do końca życia.