Mięśniaki macicy- czy są groźne dla zdrowia?

Mięśniaki macicy inaczej włókniaki macicy to łagodne zmiany nowotworowe, które rozwijają się w ścianach macicy. To bardzo powszechna dolegliwość i może dotyczyć nawet co drugiej kobiety. Pomimo łagodnego charakteru, mięśniaki macicy nie powinny był lekceważone, ponieważ mogą być przyczyną uciążliwych objawów, bezpłodności czy poronień. W niektórych przypadkach mięśniak może ulec transformacji, w wyniku której powstaje złośliwy i niebezpieczny dla życia mięsak macicy. Sprawdź jakie są rodzaje mięśniaków, jakie dają objawy oraz jak przebiega ich leczenie? Mięśniaki macicy- czy są groźne dla zdrowia?

Czym są mięśniaki macicy?

Mięśniaki macicy nazywane również włókniaki macicy, to łagodne guzy zbudowane z komórek mięśni gładkich macicy oraz (rzadziej) z komórek mięśni gładkich struktur otaczających macicę. Łagodny charakter mięśniaków wynika z ich niezdolności do tworzenia przerzutów drogą krwionośną i poprzez naczynia limfatyczne na inne narządy w organizmie. A transformacja w złośliwego mięsaka jest bardzo rzadka i pojawia się jedynie w 0,5% przypadków. Zwykle pojawiają się u kobiety w wieku rozrodczym. Różnią się wielkością, mogą mieć od kilku milimetrów wielkości oraz mogą osiągać rozmiar większy od samem macicy. Najczęściej rozwijają się w grupie, pojedyncze mięśniaki są rzadkością. Na mięśniaki macicy cierpi nawet 50-60% kobiet w tym co piąta kobieta po 35. roku życia i co druga miesiączkująca pięćdziesięciolatka. U kobiet przed 20 rokiem życia zdążają się niezwykle rzadko. Według statystyk mięśniaki stanowią 95 proc. wszystkich łagodnych guzów narządu rodnego.

Mięśniaki macicy- Przyczyny

Przyczyny powstawania mięśniaków macicy nie są do końca jasne. Najczęściej wymienia się teorię o nadmiernie wysokim poziomie estrogenów lub nadwrażliwość komórek na estrogeny.

Mięśniaki macicy- Rodzaje

  • Mięśniaki podśluzówkowe – znajdują się pod najbardziej wewnętrzną warstwą macicy, przez co często uwypuklają się do jamy macicy. Powodują obfite krwawienia miesiączkowe. Dużych rozmiarów mięśniaki podśluzówkowe mogą częściowo przechodzić przez szyjkę macicy do pochwy – powoduje to bolesne skurcze w obrębie macicy.
  • Mięśniaki śródścienne – rozwijają się w warstwie mięśniowej. Mięśniak śródścienny, podobnie jak w przypadku mięśniaków podśluzówkowych, może objawiać się poprzez przedłużające się krwawienia miesięczne oraz duży ból w trakcie miesiączki.
  • Mięśniaki podsurowicówkowe – ten rodzaj mięśniaków modeluje najbardziej zewnętrzną błonę macicy. Z tego powodu, mięśniak podsurowicówkowy macicy odpowiednich rozmiarów, może powodować ucisk na pęcherz czy odbytnicę co powoduje wystąpienie częstszego oddawania moczu czy stolca. 

Objawy mięśniaków macicy

Objawy oraz ich nasilenie zależą od lokalizacji, ilości i wielkości mięśniaków. Uznaje się, że 30-40% kobiet może nie zauważać żadnych objawów. Najczęstszymi objawami mięśniaków macicy są: 

  • mocne krwawienie miesiączkowe lub miesiączka trwająca więcej niż tydzień, 
  • ból, uczucie pełności lub ucisku w miednicy, 
  • częste oddawanie moczu, 
  • zaparcia, 
  • ból pleców lub nóg, 
  • niepłodność i niemożność donoszenia ciąży. 

Leczenie

Do zdiagnozowania mięśniaków macicy potrzebne jest wykonanie badania USG. Dzięki niemu, można zobrazować wielkość oraz sprawdzić położenie guza.  Dokładniejszym sposobem zdiagnozowania jest rezonans magnetyczny (MRI), używany głównie u kobiet z większymi macicami lub u kobiet w okresie okołomenopauzalnym. Trzecim możliwym badaniem jest histeroskopia, podczas której narzędzie z miniaturową kamerą – histeroskop – pozwala na obejrzenie w powiększeniu wnętrza macicy i precyzyjne pobranie wycinków. Mięśniaki niepowodujące dolegliwości nie wymagają leczenia. Wystarczą regularne badania kontrolne i obserwacja rozmiarów guzów. Jeżeli powiększają się one lub namnażają, a przy tym stają się objawowe, wskazane jest leczenie. Mnogość dostępnych form leczenia pozwala na indywidualne dobranie najodpowiedniejszej metody. Bardzo często nie trzeba wykonywać operacji w znieczuleniu ogólnym i rozcinać brzucha, ale można leczyć farmakologicznie lub również za pomocą laparoskopii czy embolizacji.