Glejak mózgu- Nie lekceważ tych objawów! Czy można go pokonać?

Napisano przez

Glejak mózgu to złośliwa postać nowotworu, który umiejscowiony jest w części skroniowo-czołowej. Częściej atakuje dzieci niż osoby dorosłe, a jej złośliwa postać jest niezwykle poważnym zagrożeniem dla życia chorego. Glejaki stanowią blisko 70 % wszystkich nowotworów wewnątrzczaszkowych i główną przyczynę zgonów w tej grupie guzów mózgu. Dowiedź się skąd się biorą glejaki? Jakie są rokowania i jak wygląda leczenie? Glejak mózgu- Nie lekceważ tych objawów! Czy można go pokonać?


Czym jest glejak mózgu?

Glejakami nazywamy grupę obejmującą różne nowotwory mózgu i rdzenia. Powstają z komórek glejowych mózgu i rdzenia, które tworzą szkielet tkanki nerwowej i spełniają dla neuronów różne funkcje mające na celu ich odżywianie, ochronę i naprawę. Glejaki są mocno zróżnicowane pod względem stopnia agresywności. Cechują się wysoką złośliwością z tendencją do szybkiego rozrostu na okoliczne tkanki i do nawrotów, przez co są trudne w leczeniu. Nie zawsze da się też prawidłowo określić rokowanie glejaka.

Zachorowalność na glejaki nie jest zbyt duża. Pod względem śmiertelności wśród wszystkich chorób nowotworowych są w Polsce na 9. miejscu u mężczyzn i 13. jeżeli chodzi o kobiety. Sytuacja diametralnie się zmienia w przypadku najmłodszych, gdzie glejaki mózgu stanowią drugą po białaczce najczęstszą chorobą nowotworową rozpoznawaną wśród dzieci. Dzieje się tak, ponieważ u młodych osób komórki glejowe dzielą się bardziej intensywnie niż w przypadku osób dorosłych, przez co ryzyko rozwoju glejaka jest u nich zdecydowanie większe.

Rodzaje glejaków

Objawy i rokowania w przypadku glejaków mózgu w przede wszystkim zależne są od typu glejaka. Nowotwór może powstać z kilku rodzajów komórek i mieć różny stopień złośliwości. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) przygotowała podział glejaków na cztery stopnie złośliwości, gdzie stopień I to nowotwór o stopniu łagodnym, a IV – najbardziej złośliwy.

  • gwiaździaki włosiano-komórkowe i wyściółczaki – guzy o I stopniu złośliwości (glejak 1 stopnia);
  • wyściółczaki i skąpodrzewiaki – guzy o II stopniu złośliwości (glejak 2 stopnia);
  • gwiaździaki anaplastyczne – guzy o III stopniu złośliwości (glejak 3 stopnia);
  • glejaki wielopostaciowe – guzy o IV stopniu złośliwości (glejak 4 stopnia).

Glejak mózgu- objawy

Objawy, jakie pojawiają się w przypadku glejaków mózgu są zależne od lokalizacji guza oraz również jego wielkości. Jednak warto zaznaczyć, że część objawów pojawia się niemal u każdego chorego( objawy ogólne) i są spowodowane zwiększonym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym. Są to:

  • bóle i zawroty głowy,
  • nudności i wymioty – szczególnie nasilone rano,
  • problemy z koncentracją, zaburzenia pamięci, otępienie,
  • zespół psychoorganiczny – osłabienie sprawności umysłowej,
  • epizody padaczkowe,
  • obrzęk mózgu.

Odrębną grupę stanowią tak zwane objawy ogniskowe, które pojawiają się dla konkretnej lokalizacji guza. Wśród nich wymieniamy:

  • zaburzenia czucia, drętwienie kończyn lub niedowład,
  • zaburzenia mowy, słuchu i widzenia,
  • objawy móżdżkowe, takie jak zaburzenia równowagi,
  • uszkodzenie nerwów czaszkowych,
  • ogniskowe napady padaczkowe,
  • oczopląs,
  • utrata zdolności pisania i czytania,
  • zaburzenia poznawcze.

Glejak mózgu- leczenie

Po rozpoznaniu glejaka najczęściej w pierwszej kolejności stosuje się chirurgiczne usunięcie guza. Zdąża się jednak, że ze względu na jego lokalizację w okolicy kluczowych elementów mózgu wycięcie jest niemożliwe bądź guza nie da się usunąć w całości. W takiej sytuacji stosuje się leczenie wspomagające czyli chemio- i radioterapię. Niekiedy wykorzystuje się również wirusoterapię, immunoterapię oraz terapie genowe.

Glejak mózgu- rokowania

Ogólnie rokowania w przypadku zdiagnozowania glejaka nie są najlepsze. Pierwszy rok od postawienia diagnozy przeżywa statystycznie jedynie połowa pacjentów. Najgorzej sytuacja wygląda u pacjentów, u których stwierdzono glejaka IV stopnia. Średnio 0d czasu postawienia diagnozy przeżywają tylko 14 miesięcy. Jednak warto zaznaczyć, że im niższy stopień złośliwości nowotworu, tym rokowania są co raz lepsze. I u pacjentów z I stopniem sytuacja diametralnie się zmienia i statystycznie powyżej 5 lat od postawienia diagnozy przeżywa co drugi chory.