Choroba Leśniowskiego-Crohna- jakie są jej objawy i sposoby leczenia?

Napisano przez

Choroba Leśniowskiego-Crohna( potoczne nazywana chorobą Crohna) to przewlekła choroba zapalna, która może dotyczyć każdego odcinka przewodu pokarmowego od jamy ustnej aż do odbytu, najczęściej dotyka końcowego odcinka jelita krętego. Według przypuszczeń w Polsce może na nią chorować między 10-15 tysięcy osób z czego nawet połowa z nich może być tego nie świadoma. Choroba Leśniowskiego-Crohna ma charakter nawracający i przewlekły, okresy remisji przeplatają się ze stanami zaostrzenia dolegliwości. Główne jej objawy to biegunki, bóle brzucha, anemia, utrata masy ciała, obecność krwi i śluzu w stolcu. Dowiedź się więcej na temat tego schorzenia. Choroba Leśniowskiego-Crohna- jakie są jej objawy i sposoby leczenia?

Czym jest choroba Leśniowskiego-Crohna?

Jej nazwa pochodzi od nazwisk lekarzy, którzy pierwsi opisali jej objawy, Polaka Antoniego Leśniowskiego oraz Amerykanina Burrilla Bernarda Crohna. Jest to choroba autoimmunologiczną, u chorych często obserwuje się nieprawidłową odpowiedź systemu odpornościowego na bakterie zasiedlające przewód pokarmowy. Choroba Crohna to przewlekła choroba zapalna obejmująca ściany przewodu pokarmowego, ale również inne obszary przewodu pokarmowego od jamy ustnej aż do odbytu. Najczęściej choroba skupia się na końcowym odcinku jelita krętego. Choroba Leśniowskiego-Crohna zaliczana jest do nieswoistych zapaleń jelit.

Choroba Crohna występuje zdecydowanie częściej w krajach rozwiniętych. W Europie zapadalność wynosi około 5 na 100 000 osób rocznie, a w USA 20 na 100 000 osób. W Polsce w 2018 roku zanotowano 6324 przypadków. Uważa się jednak, że liczba chorych jest zdecydowanie większa i mogła wynosić nawet między 10-15 tysięcy osób.

Pierwsze objawy najczęściej pojawiają się okresie dojrzewania i we wczesnej dorosłości (zwykle w wieku od 15 do 25 lat). Drugi szczyt nowo zdiagnozowanych przypadków dotyczy osób po 60. roku życia. Choroba Leśniowskie-Crohna jest chorobą nieuleczalną. Trwa wiele lat z naprzemiennie występującymi okresami nasilenia i remisji. Dokładna przyczyna choroby Leśniowskiego i Crohna nie jest znana, ale istotną rolę prawdopodobnie odgrywa mikrobiota jelitowa, czynniki środowiskowe, m.in. dieta, stres oraz nałogi czy czynniki genetyczne ­− mutacja genu NOD2/CARD15, która zwiększa nawet 40-krotnie ryzyko zachorowania na tą chorobę.

Choroba Leśniowskiego-Crohna- objawy

  • biegunki;
  • gorączka;
  • zmęczenie;
  • niedokrwistość;
  • bóle brzucha i skurcze – często po prawej stronie;
  • krew w stolcu;
  • owrzodzenia i afty w jamie ustnej;
  • brak apetytu i chudnięcie;
  • niedożywienie;
  • ból i dyskomfort w okolicach odbytu, który może być konsekwencją szczelin, ropni i przetok.

W niektórych przypadkach może pojawić się również zapalenie skóry, oczu i stawów, zapalenie wątroby lub dróg żółciowych.

Objawy choroby zależą w dużym stopniu od tego w, którym fragmencie przewodu pokarmowego pojawił się stan zapalny.

Choroba Leśniowskiego-Crohna- diagnostyka i leczenie

Chorobę Crohna diagnozuje się poprzez:

  • wywiad lekarski (lekarz porusza w nim m.in. kwestie związane z występowaniem nieswoistych zapalnych chorób jelit w rodzinie),
  • badania laboratoryjne,
  • badanie endoskopowe układu pokarmowego,
  • badanie histopatologiczne,
  • badania obrazowe.

Jeśli zapalenie dotyczy jelita grubego, nie zawsze udaje się odróżnić chorobę Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalnie jelita grubego. U części chorych diagnozowane jest nieokreślone zapalenie jelita grubego.

Jak dotąd nie ma skutecznego sposobu leczenia tej choroby, terapia ma na celu zmniejszyć nasilenie objawów. Wybór sposobu leczenia zależy od lokalizacji zmian, nasilenia choroby i występowania powikłań. Sposób leczenia jest modyfikowany w zależności od reakcji na leczenie i jego tolerancji przez chorego. Leczenie obejmuje zarówno odpowiedni tryb życia, dietę, jak i stosowanie leków (na stałe oraz podczas zaostrzeń), czasem także leczenie chirurgiczne.